Category: ΨΑΛΜΟΙ

Υπόσχεση του βασιλιά

1 Ψαλμός του Δαβίδ.

Θα τραγουδήσω την αγάπη και τη δίκαιη κρίση·

σ’ εσένα τον ψαλμό μου, Κύριε, θα πω.

2 Θα προσπαθώ την τέλεια να ’χω διαγωγή

–πότε θα ’ρθείς σ’ εμένα;

Μ’ ευθύτητα θα φέρομαι καρδιάς

μέσα στο σπίτι μου.

3 Για καμιά πράξη ποταπή δε θα ενδιαφερθώ·

τα έργα της αποστασίας τ’ αποστρέφομαι·

δε θα ’χω τίποτα κοινό μ’ αυτά.

4 Μακριά μου θα κρατήσω κάθε διεστραμμένον·

τον μοχθηρό δεν θέλω να τον ξέρω.

5 Αυτόν, που στα κρυφά θα μου διαβάλει τον πλησίον του,

θα τον εξολοθρέψω·

τον υπερόπτη και τον άπληστο

δε θα τους ανεχτώ.

6 Θα βλέπω ποιοι είναι μες στη χώρα οι πιστοί,

για να μένουν μαζί μου·

όποιος μ’ ευθύτητα πορεύεται,

αυτός και θα με υπηρετεί.

7 Ο απατεώνας δε θα μείνει μες στο σπίτι μου,

ο ψευδολόγος μπρος μου δε θα σταθεί.

8 Κάθε πρωί θα εξολοθρεύω

όλους της χώρας τους κακούς·

για να ξεριζωθούν από την πόλη του Κυρίου

όσοι τη δυστυχία προκαλούν.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/101-e3b11e75db82c3a938c84fc9e83e7696.mp3?version_id=173—

Απόγνωση και ελπίδα

1 Προσευχή του δυστυχισμένου, όταν είναι περίλυπος και ξεσπάει σε παράπονα ενώπιον του Κυρίου.

2 Άκουσε, Κύριε, την προσευχή μου

κι ας φτάσει ως εσένα η κραυγή μου για βοήθεια.

3 Το πρόσωπό σου μη μου το κρύβεις

σήμερα που θλίβομαι·

στρέψε την προσοχή σου κατά μένα·

τη μέρα ετούτη που σου φωνάζω

μην αργήσεις να μου αποκριθείς.

4 Γιατί η ζωή μου χάνεται σαν τον καπνό

και σαν τα φρύγανα ξεραίνονται τα κόκαλά μου.

5 Καταπατιέται σαν τη χλόη η καρδιά μου και μαραίνεται,

και το ψωμί μου να το φάω λησμονώ.

6 Από τους θρήνους και τους στεναγμούς

έμεινα μοναχά πετσί και κόκαλο.

7 Μοιάζω με πελεκάνο στην ερμιά·

με κουκουβάγια στα χαλάσματα.

8 Ύπνο δεν έχω, κι έγινα

σαν το μοναχικό σπουργίτι στη σκεπή.

9 Όλη τη μέρα με περιγελούν οι εχθροί μου·

αν κάποιον θέλουν να καταραστούν,

του λέν’ να καταντήσει σαν εμένα.

10 Τρώω το χώμα αντίς ψωμί

και δάκρυα στο ποτό μου ανακατεύω.

11 Αιτία γι’ αυτό η αγανάκτησή σου κι η οργή σου,

γιατί, αφού μ’ ανύψωσες,

τώρα με ταπεινώνεις.

12 Χάνονται οι μέρες μου καθώς το απόσπερο οι σκιές

κι εγώ μαραίνομαι σαν το χορτάρι.

13 Αλλά, Κύριε, εσύ αιώνια μένεις

και σε θυμούνται όλες οι γενιές.

14 Θα σηκωθείς και τη Σιών θα σπλαχνιστείς

–είναι καιρός να της χαρίσεις το έλεός σου–

γιατ’ ήρθε η στιγμή.

15 Εμείς οι δούλοι σου αγαπάμε

ως και τις πέτρες της·

ως και το χώμα της το πονάμε.

16 Οι ειδωλολάτρες τότε θα φοβηθούν

τ’ όνομα του Κυρίου

και όλοι οι βασιλείς της γης τη δόξα του.

17 Όταν ο Κύριος θα οικοδομήσει τη Σιών,

όταν θα παρουσιαστεί μέσα στη δόξα του.

18 θα προσέξει τότε των απόκληρων την προσευχή,

την ικεσία τους δε θα την παραβλέψει.

19 Ετούτο να γραφτεί για την επόμενη γενιά·

ώστε ο λαός που θα δημιουργηθεί,

να υμνεί τον Κύριο.

20 Έσκυψε ο Κύριος απ’ το απρόσιτο άγιό του

από τους ουρανούς επέβλεψε στη γη,

21 τους στεναγμούς των αιχμαλώτων για ν’ ακούσει

και να ελευθερώσει τους μελλοθάνατους.

22 Έτσι τ’ όνομα του Κυρίου στη Σιών θα διακηρύσσεται

κι ο ύμνος του στην Ιερουσαλήμ,

23 όταν όλοι οι λαοί θα συγκεντρώνονται

και τα βασίλεια,

τον Κύριο να λατρέψουν.

24 Εκείνος μου εξασθένησε, καθώς πορεύομαι, τη δύναμή μου,

λιγόστεψε τις μέρες μου.

25 Και λέω: «Θεέ μου, μη μ’ αρπάξεις

μες στης ζωής μου τα μισά».

Εσένα, Κύριε, τα χρόνια σου

διαρκούν αιώνια.

26 Εσύ αρχικά θεμέλιωσες τη γη

κι οι ουρανοί δικά σου είναι έργα.

27 Αυτοί θ’ αφανιστούν, μα εσύ θα παραμένεις,

και όλοι τους σαν ρούχο θα παλιώσουν·

θα τους αλλάξεις σαν μια φορεσιά

και θα χαθούν.

28 Αλλά εσύ είσαι πάντα ο ίδιος·

τα χρόνια σου δεν έχουν τελειωμό.

29 Οι γιοι των αφοσιωμένων σου θα ζουν στον τόπο τους

κι οι απόγονοί τους με τη χάρη σου θα επιβιώνουν.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/102-51ece10dbca480562aa3c5b2ae9107f1.mp3?version_id=173—

Ευλόγησε τον Κύριο, ψυχή μου!

1 Του Δαβίδ.

Ευλόγησε τον Κύριο, ψυχή μου,

και όλο μου το είναι

το όνομά του τ’ άγιο!

2 Ευλόγησε τον Κύριο, ψυχή μου,

και μην ξεχνάς καμιά απ’ τις καλοσύνες του!

3 Αυτός σου συγχωρεί όλες τις ανομίες σου,

και θεραπεύει τις αρώστιες σου όλες.

4 Αυτός από το θάνατο γλιτώνει τη ζωή σου,

σε πλημμυρίζει μ’ έλεος κι αγάπη.

5 Σου δίνει όσα πόθησες αγαθά,

η νιότη σου καθώς του αϊτού θ’ ανανεώνεται.

6 Έργα δικαιοσύνης κάνει ο Κύριος

και δίκαιη κρίση σ’ όλους τους κατατρεγμένους.

7 Φανέρωσε τα σχέδιά του στο Μωυσή

και στους Ισραηλίτες τα έργα του.

8 Ο Κύριος είναι πονετικός και γενναιόδωρος,

ανεκτικός κι άμετρα σπλαχνικός.

9 Δεν είναι η οργή του αδιάκοπη

και δεν κρατά ο θυμός του για παντοτινά.

10 Ό,τι μας έπρεπε για τις αμαρτίες μας

δε μας το ’κανε,

κι ανάλογα με τις παρανομίες μας

δε μας τιμώρησε.

11 Όσο είναι το ύψος τ’ ουρανού πάνω απ’ τη γη,

τόσο απέραντη είναι η αγάπη του

για κείνους που τον σέβονται.

12 Όσο απέχει από τη δύση η ανατολή,

τόσο απομάκρυνε από μας τις ανομίες μας.

13 Όπως σπλαχνίζεται ο πατέρας τα παιδιά του,

έτσι σπλαχνίζεται ο Κύριος εκείνους που τον σέβονται.

14 Ξέρει αυτός από τι πλαστήκαμε,

θυμάται πως είμαστε χώμα.

15 Σαν το χορτάρι είναι του ανθρώπου η ζωή,

σαν το λουλούδι του αγρού·

έτσι ανθίζει.

16 Μα άνεμος πάνω του περνά και δεν υπάρχει πια

κι ούτε που φαίνεται ο τόπος που βρισκόταν.

17 Αλλά η αγάπη του Κυρίου για κείνους που τον σέβονται

είναι από πάντα και για παντοτινά·

όπως κι η δικαιοσύνη του

για των παιδιών τους τα παιδιά,

18 για κείνους που τηρούν τη διαθήκη του

και που τις εντολές του τις θυμούνται

και τις κάνουνε πράξη.

19 Ο Κύριος έστησε στον ουρανό το θρόνο του

κι η εξουσία του απλώνεται στα πάντα.

20 Τον Κύριο ευλογείτε όλοι του οι άγγελοι,

δυνάμεις ισχυρότατες, που εκτελείτε ό,τι σας πει,

υπάκουοι στη φωνή της προσταγής του!

21 Τον Κύριο ευλογείτε όλες οι ουράνιες δυνάμεις του,

που τον υπηρετείτε και κάνετε ό,τι κι αν θελήσει!

22 Το Κύριο ευλογείτε όλα τα έργα του,

σε κάθε τόπο που αυτός εξουσιάζει!

Ευλόγησε τον Κύριο, ψυχή μου!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/103-25a08917c496c2187636d78232ffb6c9.mp3?version_id=173—

Ευχαριστία στο Θεό δημιουργό

1 Ψυχή μου, ευλόγησε τον Κύριο!

Κύριε, Θεέ μου, πόσο είσαι μεγάλος!

Ντύθηκες λαμπρότητα και μεγαλοπρέπεια.

2 Φόρεσες για μανδύα σου το φως·

καθώς σκηνή τον ουρανό απλώνεις.

3 Τα δώματά σου είναι μες στα ουράνια ύδατα,

τα σύννεφα τα κάνεις άρμα σου,

πορεύεσαι πάνω στου ανέμου τα φτερά.

4 Κάνεις ωσάν ανέμους τους αγγέλους σου,

κι αυτούς που σε υπηρετούν, σαν της φωτιάς τη φλόγα.

5 Θεμέλιωσες τη γη πάνω στις βάσεις της,

δεν πρόκειται ποτέ να κλονιστεί.

6 Με τον ωκεανό σαν μ’ ένδυμα την κάλυψες,

πάνω απ’ τα βουνά στέκονταν τα νερά.

7 Θα φύγουνε κάτω απ’ την απειλή σου

κάτω απ’ τον ήχο της βροντής σου θα διασκορπιστούν.

8 Ανέβηκαν στα όρη και κατεβήκαν στις πεδιάδες,

στον τόπο που καθόρισες γι’ αυτά.

9 Έβαλες σύνορα που δε θα τα διαβούνε·

κι ούτε πια θα ξανάρθουν για να σκεπάσουνε τη γη.

10 Κάνεις πηγές να τρέχουν στα φαράγγια,

ανάμεσα από τα βουνά περνούν νερά.

11 Σ’ αυτά ποτίζονται όλα τα ζώα του αγρού,

τ’ άγρια γαϊδούρια σβήνουνε τη δίψα τους.

12 Στις όχθες τους τα πουλιά χτίζουν φωλιές,

ανάμεσα στους θάμνους κελαηδούνε.

13 Ποτίζεις τα βουνά απ’ τα ψηλά σου δώματα,

απ’ τους καρπούς των έργων σου χορταίνει η γη.

14 Κάνεις χορτάρι να βλασταίνει για τα ζώα

κι άλλα φυτά για να καλλιεργεί ο άνθρωπος,

για να βγάζει από τη γη τροφή:

15 Κρασί για να του δίνει ευθυμία,

το λάδι, ώστε το πρόσωπό του να λαμποκοπά

και το ψωμί για να τον δυναμώνει.

16 Θα χορτάσουνε τα μεγάλα δέντρα του Κυρίου,

οι κέδροι του Λιβάνου, που εκείνος φύτεψε.

17 Εκεί τα πουλιά χτίζουν φωλιές,

του πελαργού η κατοικία στις κορφές τους.

18 Βουνά ψηλά για τ’ αγριοκάτσικα,

βράχοι για καταφύγιο των ασβών.

19 Έκανες το φεγγάρι για το μέτρημα του χρόνου,

ο ήλιος ξέρει πότε πάει στη δύση του.

20 Φέρνεις σκοτάδι και γίνεται νύχτα,

ώρα όπου όλα τριγυρνούν τα ζωντανά του δάσους.

21 Βρυχιούνται λιονταρόπουλα

να βρουν κάτι ν’ αρπάξουν·

από σένα γυρεύουνε τροφή.

22 Με την ανατολή του ήλιου αποτραβιούνται,

μες στις σπηλιές τους πάν’ ν’ αναπαυτούν.

23 Βγαίνει ο άνθρωπος να πάει στη δουλειά του

και με τα έργα του ως το βράδυ να ασχοληθεί.

24 Πόσο πολλά τα έργα σου είναι, Κύριε!

Τα ’κανες όλα με σοφία·

με όσα έφτιαξες εσύ, γέμισε η γη!

25 Να, η μεγάλη κι η πλατιά η θάλασσα·

εκεί μέσα κινούνται αναρίθμητα ζώα, μικρά όπως και μεγάλα.

26 Εκεί καράβια ταξιδεύουν·

κι ετούτος ο Λεβιάθαν, που τον έφτιαξες

για να παίζει σ’ αυτήν.

27 Αυτά όλα από σένα περιμένουν,

για να τους δώσεις την τροφή τους στην κατάλληλη στιγμή.

28 Τους την παρέχεις κι αυτά τη συνάζουν,

τη χούφτα σου ανοίγεις κι αυτά χορταίνουν αγαθά.

29 Κρύβεις το πρόσωπό σου, τρέμουνε·

παίρνεις πίσω το Πνεύμα σου, πεθαίνουν

και χώμα ξαναγίνονται.

30 Στέλνεις πάλι το Πνεύμα σου και δημιουργούνται

κι ανακαινίζεις το πρόσωπο της γης.

31 Ας είναι αιώνια η δόξα του Κυρίου·

ας χαίρεται ο Κύριος για τα έργα του!

32 Ρίχνει το βλέμμα του στη γη κι εκείνη τρέμει,

αγγίζει τα βουνά και βγάζουνε καπνό.

33 Όσο θα ζω στον Κύριο θα ψάλλω·

όσο θα υπάρχω το Θεό θα υμνολογώ.

34 Ας του είναι το τραγούδι μου ευχάριστο·

εγώ στον Κύριο θα βρίσκω τη χαρά μου.

35 Ας εξαφανιστούν από τη γη οι αμαρτωλοί

και πια οι ασεβείς ας μην υπάρχουν.

Τον Κύριο ευλόγησε, ψυχή μου!

Αινείτε τον Κύριο!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/104-50e8a1edd2df8af37379cb6783f4e3ab.mp3?version_id=173—

Η πιστότητα του Θεού μένει στην Ιστορία

1 Δοξολογήστε τον Κύριο!

Το όνομά του επικαλείσθε·

γνωρίστε στους λαούς τα έργα του!

2 Ψάλτε σ’ αυτόν και τραγουδήστε του παιάνες,

όλα αναφέροντας τα θαυμαστά του έργα!

3 Να ’στε περήφανοι για τ’ όνομά του το άγιο!

Όσοι τον Κύριο αναζητούν

ας χαίρεται η καρδιά τους!

4 Τον Κύριο ζητήστε και τη δύναμή του,

γυρεύετε ακατάπαυστα την παρουσία του.

5 Φέρτε στο νου σας τα έργα του τα θαυμαστά,

τα θαύματά του και τις αποφάσεις του,

6 εσείς οι απόγονοι του Αβραάμ, του αφοσιωμένου του,

εσείς, οι γιοι του Ιακώβ, οι εκλεκτοί του!

7 Ο Κύριος, αυτός είν’ ο Θεός μας·

ισχύουν οι αποφάσεις του για ολόκληρη τη γη.

8 Θυμάται στους αιώνες τη διαθήκη του,

τις υποσχέσεις του σε χίλιες γενιές.

9 Ό,τι συμφώνησε με τον Αβραάμ

και το υποσχέθηκε με όρκο στον Ισαάκ

10 και νόμο το ’κανε για τον Ιακώβ,

για τον Ισραήλ αιώνια διαθήκη,

11 όταν του είπε:

«Τη χώρα σού χαρίζω της Χαναάν·

μερίδιο για ιδιοκτησία σας».

12 Εκείνοι τότε ήταν μετρημένοι,

ελάχιστοι και ξένοι στη χώρα αυτή·

13 και πήγαιναν από έθνος σ’ άλλο έθνος,

από βασίλειο σ’ άλλον λαό.

14 Μα ο Κύριος δεν άφησε κανένα να τους καταπιέσει

και βασιλιάδες προειδοποίησε για χάρη τους,

λέγοντας:

15 «Μην αγγίξετε τους εκλεκτούς μου

και τους προφήτες μου μην τους βλάψετε».

16 Όταν πείνα προκάλεσε στη χώρα

και κάθε στάχυ σύντριψε, που θα ’δινε ψωμί,

17 πριν από κείνους έστειλε έναν άνθρωπο,

τον Ιωσήφ, που είχε πουληθεί σαν δούλος.

18 Μες σε αλυσίδες σφίξανε τα πόδια του

και περιλαίμιο του περάσαν σιδερένιο,

19 ώσπου εκπληρώθηκε του Κυρίου η πρόρρηση·

ο λόγος του Κυρίου με τη δοκιμασία τον ανέδειξε.

20 Ο βασιλιάς έστειλε και τον έλυσε,

ο άρχοντας λαών τον ελευθέρωσε.

21 Κύριο τον διόρισε του ανακτόρου του

κι άρχοντα σ’ όλη του την ιδιοκτησία·

22 για να διευθύνει του τιτλούχους του

όπως ήθελε,

και στους συμβούλους του

σοφία να διδάξει.

23 Τότε ο Ιακώβ ήρθε στην Αίγυπτο

και μετανάστης έγινε ο Ισραήλ

στου Χαμ τη χώρα.

24 Και πλήθυνε πάρα πολύ ο Κύριος το λαό του

κι απ’ τους εχθρούς του πιο ισχυρό τον έκανε.

25 Των Αιγυπτίων τις διαθέσεις άλλαξε,

έτσι που να μισήσουν το λαό του

και με πανουργία να φέρνονται στους αφοσιωμένους του.

26 Έστειλε το Μωυσή, τον έμπιστό του,

και τον Ααρών, τον εκλεγμένο του,

27 που κάναν τα σημεία του Θεού σ’ αυτούς στην Αίγυπτο,

στου Χαμ τη χώρα τα θαύματά του.

28 Σκοτάδι έστειλε ο Θεός κι η χώρα όλη σκοτείνιασε,

γιατί αυτοί στα λόγια του αντιταχθήκαν.

29 Άλλαξε τα νερά τους κι αίμα τα ’κανε,

τα ψάρια τους θανατικό τα βρήκε.

30 Η χώρα τους από βατράχια κατακλύστηκε

ως τα ιδιαίτερα βασιλικά δωμάτια.

31 Είπ’ ο Θεός κι ήρθανε σμήνη οι μύγες,

κουνούπια σ’ όλη τους την επικράτεια.

32 Τους έδωσε αντίς βροχή, χαλάζι,

φλόγες φωτιάς στη χώρα τους.

33 Κατάστρεψε τ’ αμπέλια τους και τις συκιές τους·

και μες στα σύνορά τους τα δέντρα τους όλα τα τσάκισε.

34 Είπ’ ο Θεός κι ήρθαν ακρίδες,

ακριδολόι αναρίθμητο.

35 Και φάγανε της χώρας όλο το χορτάρι

και φάγαν τους καρπούς της γης.

36 Θανάτωσε ο Θεός όλα τα πρωτογέννητα στη χώρα τους,

τον πιο πολύτιμο καρπό της ζωτικότητάς τους.

37 Τότε τους έφερε έξω απ’ τα σύνορα

με ασήμι και χρυσάφι·

κι ούτ’ ένας μέσα στις φυλές τους

δε βρέθηκε άρρωστος.

38 Χάρηκε η Αίγυπτος για την έξοδό τους,

γιατί τους είχαν φοβηθεί.

39 Άπλωσε ο Κύριος για προκάλυμμά τους σύννεφο,

και φωτιά που τη νύχτα να φωτίζει.

40 Ζήτησαν κι έκανε ο Κύριος να ’ρθούν ορτύκια

και με ψωμί απ’ τον ουρανό τούς χόρτασε.

41 Το βράχο άνοιξε κι ανάβρυσαν νερά,

σαν ποταμοί κυλήσανε στις άνυδρες εκτάσεις.

42 Γιατί θυμήθηκε την άγια του υπόσχεση

στον αφοσιωμένο του, τον Αβραάμ.

43 Απελευθέρωσε τον εκλεκτό λαό του

κάνοντάς τους ν’ αγάλλονται και να σκορπούν

κραυγές χαράς.

44 Τους έδωσε των ειδωλολατρών τις χώρες

κι έκαναν κτήμα τους το μόχθο των λαών.

45 Για να τηρούν τις εντολές του

και να εφαρμόζουνε τους νόμους του.

Αινείτε τον Κύριο!

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/105-a56c6fcca24c4ae9a00c7838b033f562.mp3?version_id=173—

Η απιστία του Ισραήλ και η πιστότητα του Θεού

1 Αλληλούια, αινείτε τον Κύριο!

Δοξολογείτε τον Κύριο,

γιατί είναι καλός

κι αιώνια διαρκεί η αγάπη του!

2 Ποιος μπορεί για τα θαυμαστά

τα έργα του Κυρίου να πει,

να κάνει ν’ ακουστούν όλα τα εγκώμια

που του πρέπουν;

3 Μακάριοι εκείνοι που τηρούν τις αποφάσεις του Θεού,

που ενεργούν πάντα με δικαιοσύνη!

4 Θυμήσου με κι εμένα, Κύριε,

μέσα στην εύνοια που δείχνεις στο λαό σου·

έλα σε βοήθειά μου όταν τους σώσεις.

5 Για ν’ απολαύσω την ευτυχία των εκλεκτών σου,

να χαίρομαι με τη χαρά του έθνους σου,

να συμμερίζομαι την καύχηση εκείνων που σου ανήκουν.

6 Αμαρτήσαμε, όπως οι πρόγονοί μας,

παρανομήσαμε και ασεβήσαμε.

7 Οι πρόγονοί μας στην Αίγυπτο

δεν κατανόησαν τα θαυμαστά τα έργα, του Κυρίου,

ξέχασαν τις πολλές ευεργεσίες του·

κι εξεγερθήκανε κοντά στη θάλασσα,

στη Θάλασσα την Ερυθρά.

8 Κι όμως αυτός τους έσωσε για την τιμή του ονόματός του·

ώστε η δύναμή του να φανερωθεί.

9 Την Ερυθρά Θάλασσα πρόσταξε

κι εκείνη στέγνωσε·

και τους οδήγησε ανάμεσα από τα νερά,

ωσάν στην έρημο να περπατούσαν.

10 Τους έσωσε από τα χέρια εκείνων που τους μάχονταν,

τους γλίτωσε απ’ την εξουσία των εχθρών τους.

11 Τα νερά σκέπασαν τους αντιπάλους τους·

δεν έμεινε απ’ αυτούς ούτ’ ένας.

12 Και τότε πίστεψαν στα λόγια του Θεού

και τον ύμνο του ψάλαν.

13 Μα δεν αργήσαν να ξεχάσουνε τα έργα του

και δεν περίμεναν το σχέδιό του να τελειώσει.

14 Τους έπιασε η πλεονεξία μες στην έρημο

και το Θεό προκάλεσαν μέσα στις ερημιές.

15 Αυτός τους έδωσε εκείνο που ζητούσαν

αλλά μαζί τούς έστειλε κακό θανατικό.

16 Μες στο στρατόπεδο ζηλοφθονήσαν το Μωυσή

και τον Ααρών, που ήταν στον Κύριο αφιερωμένος.

17 Τότε η γης εσχίστηκε και κατάπιε το Δαθάν

και σκέπασε του Αβιρώμ τους συνενόχους.

18 Φωτιά έπεσε πάνω στη φατρία τους,

και φλόγα τούς κατάκαψε τους ασεβείς.

19 Και φτιάξανε μοσχάρι στο Χωρήβ

και λάτρεψαν ένα κομμάτι μέταλλο.

20 Κι αντικατέστησαν τη δόξα του Θεού τους

με το ομοίωμα χορτοφάγου μοσχαριού.

21 Ξεχάσαν το Θεό, τον ελευθερωτή τους,

που είχε κάνει έργα μέγιστα στην Αίγυπτο,

22 έργα αξιοθαύμαστα στου Χαμ τη χώρα

και τρομερά σημεία στη Θάλασσα την Ερυθρά.

23 Κι όπως το είχε πει, θα τους αφάνιζε ο Θεός

αν δε στεκόταν ο Μωυσής, ο εκλεκτός του,

μπροστά του καθώς πρόμαχος,

για ν’ αποστρέψει την οργή του

ώστε να μην καταστραφούν.

24 Περιφρονήσανε τη χώρα των ονείρων τους

και δεν πιστέψανε το λόγο του Θεού.

25 Μες στις σκηνές τους διαμαρτύρονταν

και στου Κυρίου τη φωνή δεν υπακούσαν.

26 Τότε, το χέρι υψώνοντας αυτός ορκίστηκε

να πέσουνε στην έρημο νεκροί·

27 ανάμεσα σε ειδωλολάτρες

οι απόγονοί τους να πεθάνουνε

και μες στις χώρες να διασκορπιστούν.

28 Κατόπι στη λατρεία προσχώρησαν

του Βάαλ, στη Φεγώρ,

κι έφαγαν απ’ τις θυσίες που προσφέρθηκαν

σε θεούς νεκρούς.

29 Κι ερέθισαν τον Κύριο με τα έργα τους,

κι έπεσε πάνω τους θανατικό.

30 Αλλά σηκώθηκε ο Φινεές

και τους εξιλέωσε,

και το θανατικό πήρε έτσι τέλος.

31 Αυτό σαν πράξη δίκαιη του καταλογίστηκε

από τη μια γενιά στην άλλη και για πάντα.

32 Και στα νερά της Μεριβά εξόργισαν τον Κύριο

και κακό βρήκε το Μωυσή εξαιτίας τους.

33 Επειδή πίκραναν το Πνεύμα του

και δίχως σκέψη μίλησαν τα χείλη του.

34 Δεν εξοντώσαν τους λαούς,

όπως τους το ’χε ο Κύριος διατάξει.

35 Αλλά με τους ειδωλολάτρες αναμείχθηκαν

και μάθανε να ζουν καθώς εκείνοι.

36 Λατρεία στα είδωλά τους πρόσφεραν

που γίνανε γι’ αυτούς παγίδα.

37 Θυσίασαν στους δαίμονες

τους γιους τους και τις κόρες τους.

38 Και αίμα αθώο χύσανε

των αγοριών τους και των κοριτσιών τους,

που τα θυσίασαν στα είδωλα της Χαναάν·

και μιάνθηκε η χώρα με το αίμα τους.

39 Αμάρτησαν με τα έργα τους

και με τις πράξεις τους απίστησαν.

40 Κι άναψε του Κυρίου η οργή

ενάντια στο λαό του

και τους δικούς του τους αποστράφηκε.

41 Στην εξουσία τούς έδωσε των ειδωλολατρών

και δέσποσαν επάνω τους αυτοί που τους μισούσαν.

42 Τους καταπίεσαν οι εχθροί τους,

κι αυτοί υποτάχτηκαν στην εξουσία τους.

43 Πολλές φορές ο Κύριος τους απελευθέρωσε,

μα αυτοί στην ανταρσία τους με πείσμα μένανε

και μες στην ανομία τους βυθίζονταν.

44 Ωστόσο ο Κύριος είδε τη θλίψη τους,

όταν τους άκουγε να του φωνάζουν·

45 θυμήθηκε τη διαθήκη του για χάρη τους,

κι ως πολυεύσπλαχνος άλλαξε γνώμη.

46 Κι έκανε να τους σπλαχνιστούν

όλοι αυτοί που τους κρατούσαν αιχμαλώτους.

47 Σώσε μας, Κύριε, Θεέ μας,

συγκέντρωσέ μας μέσ’ απ’ τους ειδωλολάτρες

για να δοξολογούμε το άγιο σου το όνομα

και καύχημά μας να ’χουμε πως σε υμνούμε.

48 Ευλογητός ας είναι ο Κύριος,

ο Θεός του Ισραήλ,

από πάντα και για παντοτινά·

κι ας πει όλος ο λαός:

«Αμήν! Αλληλούια!»

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/106-d262d005dc5f8f0774c98c5247502724.mp3?version_id=173—

Ευχαριστία στο Θεό ελευθερωτή

1 Δοξολογήστε τον Κύριο, γιατί είναι καλός

κι αιώνια διαρκεί η αγάπη του!

2 Έτσι ας λένε αυτοί που ο Κύριος τους λύτρωσε,

που τους λευτέρωσε απ’ την εξουσία του εχθρού,

3 και που τους σύναξε μέσ’ απ’ τις χώρες όλες,

από τη δύση κι από την ανατολή,

απ’ το βορρά κι από το νότο.

4 Περιπλανιούνταν μέσ’ στην έρημο την άβατη,

για πόλη να την κατοικήσουνε δρόμο δε βρίσκαν.

5 Από την πείνα και τη δίψα υπέφεραν

και κάθε ελπίδα για ζωή

τούς είχ’ εγκαταλείψει.

6 Τότε μέσα στη θλίψη τους στον Κύριο κραυγάσαν

κι αυτός τους λύτρωσε απ’ όλες τους τις αγωνίες.

7 Και τους οδήγησε μέσ’ από δρόμο ολόισιο,

σε πολιτεία να πάνε που να μπορούν να κατοικήσουν.

8 Τον Κύριο ας δοξολογούν για την αγάπη του

και για τα θαυμαστά του έργα στους ανθρώπους.

9 Αυτός ξεδίψασε τους διψασμένους,

τους πεινασμένους τους γέμισε αγαθά.

10 Άλλοι είχανε για κατοικία τους το ζοφερό σκοτάδι

δεσμώτες με χειροπέδες στην αθλιότητα,

11 γιατ’ είχαν απειθήσει στα λόγια του Θεού,

του Ύψιστου τη συμβουλή είχαν καταφρονήσει.

12 Κάτω απ’ τον κόπο λύγισε την καρδιά τους,

απόκαμαν κι ούτ’ ένας δε βρέθηκε βοηθός.

13 Τότε μέσα στη θλίψη τους στον Κύριο κραυγάσαν

κι αυτός τους λύτρωσε απ’ όλες τους τις αγωνίες.

14 Τους έβγαλε απ’ το ζοφερό σκοτάδι

και τα δεσμά τους τα ’σπασε.

15 Τον Κύριο ας δοξολογούν για την αγάπη του·

και για τα θαυμαστά του έργα στους ανθρώπους.

16 Αυτός σύντριψε χάλκινες πύλες

και σιδερένιους θρυμμάτισε μοχλούς.

17 Άλλοι απ’ τη διαγωγή τους την παράνομη είχαν παραφρονήσει

κι υπέφεραν από τις παραβάσεις τους·

18 τους προκαλούσε αηδία κάθε λογής τροφή

και πλησιάζανε στις πύλες του θανάτου.

19 Τότε μέσα στη θλίψη τους στον Κύριο κραυγάσαν

κι αυτός τους λύτρωσε απ’ όλες τους τις αγωνίες.

20 Το λόγο του έστειλε και τους γιάτρεψε

και τη ζωή τους γλίτωσε απ’ τον τάφο.

21 Τον Κύριο ας δοξολογούν για την αγάπη του

και για τα θαυμαστά του έργα στους ανθρώπους.

22 Θυσίες ευχαριστήριες ας προσφέρουνε,

μ’ ενθουσιασμό τα έργα του ας κηρύττουν.

23 Άλλοι ταξίδευαν στη θάλασσα με πλοία

κι εργάζονταν μέσ’ στα πολλά νερά·

24 αυτοί είδανε τι μπορεί να κάνει ο Κύριος,

τα θαυμαστά του έργα στα βάθη του ωκεανού.

25 Πρόσταξε αυτός κι ανεμοθύελλα σηκώθηκε,

που ύψωσε τα κύματα της θάλασσας.

26 Κι αυτοί ανεβαίνουν ως τον ουρανό,

και κατεβαίνουν ως τα βάθη της αβύσσου·

λιώνει η ψυχή τους μπρος στον κίνδυνο.

27 Τρικλίζουν και παραπατούν σαν μεθυσμένοι

κι όλη η επιδεξιότητά τους χάνεται.

28 Τότε μέσα στη θλίψη τους στον Κύριο κραυγάσαν,

κι αυτός τους λύτρωσε απ’ όλες τους τις αγωνίες.

29 Κατασιγάζει την ανεμοζάλη

και ησυχάζουνε τα κύματα.

30 Κι ετούτοι χαίρονται για τη γαλήνη που ξανάρθε·

κι ο Κύριος τους οδηγεί στο ποθητό λιμάνι τους.

31 Τον Κύριο ας δοξολογούν για την αγάπη του

και για τα θαυμαστά του έργα στους ανθρώπους.

32 Ας λέν’ το μεγαλείο του μες στου λαού τη σύναξη

κι ας τον υμνούνε στο συνέδριο των πρεσβυτέρων.

33 Εκείνος μεταβάλλει τους ποταμούς σ’ έρημη γη

και τις νεροπηγές

σ’ άνυδρους τόπους.

34 Την καρποφόρα γη σε αλμυρή

για των κατοίκων της την κακία.

35 Άλλοτε πάλι αλλάζει την έρημο σε λίμνες με νερό,

και την άνυδρη γη σε νερομάνες.

36 Τους πεινασμένους τούς εγκαθιστά εκεί

και πόλη ιδρύουν για να κατοικήσουν.

37 Σπέρνουν αγρούς

και φυτεύουν αμπέλια

και τη συγκομιδή κάνουνε του καρπού.

38 Τους ευλογεί ο Κύριος και πλήθος γίνονται μεγάλο

και δεν αφήνει τα κοπάδια τους να λιγοστέψουν.

39 Αλλά όταν λιγοστεύουν κι εξευτελίζονται

από την καταπίεση, τη συμφορά, τις θλίψεις,

40 στέλνει ο Κύριος την καταφρόνεση στους άρχοντες,

σ’ έρημο αδιάβατη τους κάνει να περιπλανιούνται.

41 Μα τους φτωχούς τούς εξυψώνει απ’ την ανέχεια

και κάνει τις φαμίλιες τους

ν’ αυξαίνουν σαν κοπάδια.

42 Τα βλέπουν τούτα οι τίμιοι και χαίρονται·

κι αποστομώνεται ο κάθε μοχθηρός.

43 Εκείνος που ’χει φρόνηση

ετούτα ας τα παρατηρεί·

και την αγάπη του Κυρίου θα καταλάβει.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/107-ee6c29c37b488ee2a3d3bbf359c60927.mp3?version_id=173—

Θα την ξυπνήσω την αυγή

1 Ωδή του Δαβίδ.

2 Θεέ, είν’ η καρδιά μου στεριωμένη.

Θα ψάλω και θα παίξω μουσική.

Εμπρός, ψυχή μου!

3 Ξύπνα άρπα και κιθάρα μου,

θέλω εγώ τον ήλιο να ξυπνήσω.

4 Θα σε δοξολογήσω στους λαούς μέσα, Κύριε,

στα έθνη μέσα ύμνους θα σου ψάλω.

5 Γιατ’ είναι πιο μεγάλη

κι απ’ τους ουρανούς η αγάπη σου,

και φτάνει ως τα σύννεφα η πιστότητά σου.

6 Υψώσου ως απάνω στους ουρανούς, Θεέ,

πάνω σ’ ολόκληρη τη γη ας είναι η δόξα σου!

7 Για να ελευθερωθούν οι αγαπητοί σου,

σώσε μας με τη δύναμή σου

και δώσ’ μου απόκριση.

8 Ο Θεός μίλησε

μέσα στον άγιο του ναό:

«Θα θριαμβεύσω, θα σας μοιράσω τη Συχέμ

και την κοιλάδα της Σουκώθ

θα σας παραχωρήσω.

9 Δικός μου είν’ ο Γαλαάδ,

δικός μου ο Μανασσής·

ο Εφραΐμ, η περικεφαλαία μου,

και νομοθέτης μου ο Ιούδας.

10 Είν’ η Μωάβ λεκάνη όπου νίβομαι,

και ρίχνω το σανδάλι μου στη χώρα του Εδώμ·

πολεμική ιαχή ενάντια στων Φιλισταίων τη χώρα θ’ αλαλάξω».

11 Ποιος θα με φέρει στην οχυρωμένη πόλη;

και ποιος θα μ’ οδηγήσει ως την Εδώμ;

12 Ποιος άλλος από σένα, Θεέ, που μας απέρριψες,

και που δε βγαίνεις πια στον πόλεμο,

Θεέ, με τις στρατιές μας;

13 Δώσ’ μας βοήθεια στον εχθρό ενάντια·

είναι ανώφελη η ανθρώπινη βοήθεια.

14 Με το Θεό μαζί μας

θα κάνουμε σπουδαία κατορθώματα·

εκείνος θα συντρίψει τους εχθρούς μας.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/108-292c1fc5433fce7b6d83f4b4ffb9daef.mp3?version_id=173—

Επίκληση στο Θεό να επέμβει

1 Στον πρωτοψάλτη· ψαλμός του Δαβίδ.

Θεέ, που σ’ εξυμνώ,

μη μένεις σιωπηλός!

2 Γιατί, το στόμα του ασεβή

και του ύπουλου το στόμα

μιλάνε εναντίον μου·

με γλώσσα που λέει ψέματα μίλησαν για μένα.

3 Με λόγια μίσους με κυκλώνουνε

κι αναίτια με πολεμούν.

4 Ενώ εγώ τους αγαπώ,

αντιδικούν μαζί μου,

αλλά εγώ προσεύχομαι γι’ αυτούς.

5 Μου ανταποδίδουνε κακό για το καλό,

αντί για την αγάπη μίσος.

6 Λένε: «Ας τον καταγγείλουμε ως ασεβή

κι ας του ορίσουμε δολερό συνήγορο.

7 Ώστε όταν θα δικάζεται, ένοχος να βρεθεί

κι η προσευχή του να του λογιστεί αμαρτία.

8 Ας γίνουν λιγοστές οι μέρες του

κι άλλος ας πάρει το αξίωμά του.

9 Ας γίνουν τα παιδιά του ορφανά

κι η γυναίκα του χήρα.

10 Οι γιοι του ας πλανιούνται κι ας παρακαλούν,

ας ζητιανεύουνε μακριά

απ’ των σπιτιών τους τα ερείπια.

11 Ας απαιτήσει ο δανειστής

όλα τα υπάρχοντά του,

και ξένοι ας αρπάζουνε το μόχθο του.

12 Κανείς να μην του είναι στοργικός,

κανένας σπλαχνικός για τα ορφανά του.

13 Οι απόγονοί του να ξολοθρευτούν,

σε μια γενιά να σβήσει τ’ όνομά τους.

14 Ας τη θυμάται ο Κύριος

την ανομία των προγόνων του,

η αμαρτία της μάνας του ας μην εξαλειφτεί.

15 Να τα θυμάται όλ’ αυτά για πάντα ο Κύριος,

μα η θύμηση των ίδιων από τη γη να εξαλειφθεί.

16 Γιατί δε νοιάστηκε να δείξει έλεος,

τον δύστυχο κατάτρεξε και τον φτωχό,

τον ταλαιπωρημένο για να τον σκοτώσει.

17 Να καταριέται του άρεσε·

ας πέσει πάνω του η κατάρα.

Την ευλογία δεν την ήθελε·

ας φύγει μακριά απ’ αυτόν.

18 Ντύθηκε την κατάραόπως το ρούχο του·

ας μπει αυτή μέσα του σαν το νερό

και σαν το λάδι ας μείνει πάνω του.

19 Λοιπόν, ας μείνει πάνω του

καθώς η φορεσιά που πάντα τον σκεπάζει

κι όπως η ζώνη που πάντα του την περιζώνεται».

20 Μ’ αυτή την τιμωρία πλήρωσέ τους, Κύριε,

αυτούς που με κατηγορούν

και με συκοφαντούνε.

21 Εσύ, Κύριε, Θεέ, πράξε για μένα

όπως αυτό που είσαι σου επιβάλλει·

η καλοσύνη σου είναι τέλεια,

γλίτωσέ με.

22 Γιατί, εγώ είμαι φτωχός και πένητας,

και πληγωμένη είναι μέσα μου η καρδιά μου.

23 Σαν τη σκιά που αποτραβιέται, λίγο λίγο χάνομαι,

μ’ αποτινάξανε σαν να ’μουνα ακρίδα.

24 Τα γόνατά μου απ’ τη νηστεία τρέμουνε

και το κορμί μου απόμεινε ισχνό.

25 Κι εγώ τους έγινα περίγελως·

όταν με βλέπουνε κουνάνε το κεφάλι.

26 Βοήθησέ με, Κύριε, Θεέ μου,

με την πολλή σου αγάπη σώσε με.

27 Κι ας δουν σ’ αυτήν την πράξη σου τη δύναμή σου,

και πως δικό σου έργο είναι, Κύριε.

28 Κι αν καταριούνται αυτοί,

εσύ θα μ’ ευλογείς·

κι αν σηκωθούνε εναντίον μου,

θα καταντροπιαστούνε,

και θα χαρεί ο αφοσιωμένος σου.

29 Οι συκοφάντες μου ας ντυθούνε την ντροπή,

και την αισχύνη τους καθώς μανδύα

ας τη φορέσουν.

30 Τον Κύριο με τα λόγια μου

πολύ θα τον δοξολογώ,

και μες στο πλήθος ύμνους θα του ψάλλω.

31 Αυτός τον φτωχό τον παραστέκεται,

για να τον σώζει από κείνους

που τον καταδικάζουν.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/109-cae71863f4b035cbaafb6ff34d5c3b57.mp3?version_id=173—

Βασιλιάς και ιερέας

1 Ψαλμός του Δαβίδ.

Είπε στον Κύριό μου ο Κύριος:

«Κάθισε στα δεξιά μου,

ώσπου να υποτάξω τους εχθρούς σου

κάτω απ’ την εξουσία σου».

2 Απ’ τη Σιών θα στείλει ο Κύριος

της εξουσίας σου το σκήπτρο·

δέσποζε στους εχθρούς σου ανάμεσα.

3 Σ’ ακολουθεί ο λαός σου εθελοντικά,

όταν τους προσκαλείς ν’ αγωνιστούνε.

Ομορφοστόλιστα σαν να ’ταν για την άγια γιορτή,

δροσάτα καθώς της αυγής τ’ αγιάζι,

τα παλικάρια σου τριγύρω σου συνάζονται.

4 Ο Κύριος τ’ ορκίστηκε

και δε θ’ αλλάξει γνώμη:

Εσύ είσαι ιερέας για πάντα

όπως ο Μελχισεδέκ.

5 Ο Κύριος σου παραστέκεται·

συντρίβει βασιλιάδες τη μέρα που θα οργιστεί.

6 Δικάζει ανάμεσα στα έθνη,

γεμίζει πτώματα τη γη·

τους αρχηγούς συντρίβει πολλών χωρών.

7 Καθώς πορεύεται θα πιειαπ’ το ποτάμι

κι απ’ αυτό δύναμη θα ξαναβρεί.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/110-223959a0a36b335a9ac4bc4f4cc94901.mp3?version_id=173—