Category: ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

1 Το πιο όμορφο από του Σολομώντα τα τραγούδια.

«Γίνε βασιλιάς μου»

2 Ας με γεμίσουνε τα χείλη σου φιλιά

γιατί η αγάπη σου κι απ’ το κρασί καλύτερη.

3 Τα μύρα σου ευωδιάζουνε γλυκά

και τ’ όνομά σου μύρο που σκορπιέται,

γι’ αυτό κι οι νιες κοπέλες σ’ αγαπούν.

4 Πάνω στα βήματά σου

σύρε με κι ας τρέξουμε.

Στα δώματά σου, βασιλιά μου,

πέρασέ με.

Μαζί ας χαρούμε

κι ας γιορτάσουμε.

Πιότερο από κρασί,

από έρωτα ας μεθύσουμε.

Διόλου παράξενο που όλες σ’ αγαπούν!

Η όμορφη χωριατοπούλα

5 Μαυριδερή είμαι κι όμως είμαι όμορφη,

κοπέλες της Ιερουσαλήμ·

σαν τις σκηνές των Βεδουίνων του Κηδάρ,

σαν τα παραπετάσματα στου Σολομώντα το παλάτι.

6 Μην το πολυπροσέχετε αν είμαι μαυρισμένη,

του ήλιου η λαύρα μ’ άρπαξε.

Της μάνας μου οι γιοι σκληρά μού φέρθηκαν.

Μ’ έβαλαν να φυλάω τ’ αμπέλια,

μα το δικό μου αμπέλι δεν το φύλαξα.

Η βοσκοπούλα

7 Για πες μου εσύ που τόσο σ’ αγαπώ,

πού βόσκεις το κοπάδι σου;

το μεσημέρι πού το ξαποσταίνεις;

Για να μην τριγυρνώ και σε γυρεύω

μες στα κοπάδια των συντρόφων σου.

8 Ετούτο αν δεν το ξέρεις,

εσύ μες στις γυναίκες η ομορφότερη,

βγες κι ακολούθησε του κοπαδιού τ’ αχνάρια

και βόσκησε τα γίδια σου

κοντά στις στάνες των βοσκών.

Διάλογος των δύο αγαπημένων

9 Σε παρομοιάζω, αγαπημένη μου,

μ’ ωραία φοραδοπούλα

ζεμένη στ’ άρματα του Φαραώ.

10 Τι όμορφα που ’ναι τα μάγουλά σου

στα σκουλαρίκια ανάμεσα,

κι ο τράχηλός σου μέσα στα γιορντάνια!

11 Στολίδια θα σου φτιάξουμε χρυσά

μ’ ασημοκόλλητα πετράδια.

12 Καθώς ο βασιλιάς κάθεται στο τραπέζι του

η νάρδος μου σκορπά την ευωδιά της.

13 Θήκη με σμύρνα είναι για με ο αγαπημένος μου,

που ανάμεσα στα δυο μου στήθη ξαποσταίνει.

14 Αγριοστάφυλο για με ο αγαπημένος μου,

στ’ αμπέλια που φυτρώνει του Εν-Γεδί.

15 Τι όμορφη που είσαι, αγαπημένη μου,

τι όμορφη που είσαι!

Περιστέρια τα μάτια σου.

16 Τι όμορφος που είσαι, αγαπημένε μου,

και ζηλευτός!

Γρασίδι θαλερό είναι το κλινάρι μας.

17 Κέδροι του σπιτικού μας τα δοκάρια,

και τα φατνώματά του κυπαρίσσια.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/SNG/1-ee97dfb11f60ae5c4a6e431b188851d7.mp3?version_id=173—

Η αγάπη όλα όμορφα τα βλέπει

1 Εγώ είμαι της Σαρών ο νάρκισσος,

το κρίνο των κοιλάδων.

2 Καθώς το κρίνο ανάμεσα στ’ αγκάθια,

έτσι η αγαπημένη μου

μέσα στις νέες κοπέλες.

3 Καθώς μηλιά μες στου δρυμού τα δέντρα,

έτσι ο αγαπημένος μου

στα παλικάρια ανάμεσα.

Κάθισα στη σκιά του, όπως λαχτάρησα,

κι είναι γλυκός στον ουρανίσκο μου ο καρπός του.

Κυριευμένη από αγάπη

4 Στου συμποσίου μ’ έφερε τα δώματα

κι η αγάπη του φλάμπουρο πάνωθέ μου.

5 Με τόνωσε με σταφιδόψωμα

και με ζωντάνεψε με μήλα,

γιατί πεθαίνω απ’ της αγάπης την πληγή.

6 Το αριστερό του χέρι κάτω απ’ το κεφάλι μου

και το δεξί του με κρατάει στην αγκαλιά του.

7 Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνεςέχει ο κάμπος,

μην την ταράξτε, μην αναστατώστε την αγάπη μας,

ώσπου μονάχη της να το θελήσει.

Ο χειμώνας πέρασε

8 Ακούω τον αγαπημένο μου! Νάτος που έρχεται

πηδώντας πάνω απ’ τα βουνά,

τρέχοντας πάνω από τους λόφους.

9 Ζαρκάδι μοιάζει ο αγαπημένος μου,

μοιάζει μικρό ελαφόπουλο.

Νάτος που στέκεται έξω απ’ το σπίτι μας,

κοιτάει απ’ το παράθυρο,

ρίχνει ματιές απ’ το καφασωτό.

10 Ο αγαπημένος μου μιλάει και μου λέει:

«Σήκω αγαπημένη μου,

πανέμορφή μου, έλα.

11 Γιατί ο χειμώνας, κοίτα, πέρασε,

οι βροχές φύγανε, διαβήκαν.

12 Τ’ άνθη προβάλλουνε στη γη,

του τραγουδιού έφτασε η ώρα,

και της τρυγόνας μες στους κάμπους μας

ακούγεται η φωνή.

13 Τον πρώτο της καρπό δένει η συκιά

κι ευωδιές χύνουν τ’ ανθισμένα αμπέλια.

Σήκω, αγαπημένη μου,

πανέμορφή μου, έλα.

14 Κρυμμένη περιστέρα μου

στη σχισματιά του βράχου,

στη χαραμάδα του γκρεμού,

το πρόσωπό σου δείξε μου

κι άσε ν’ ακούσω τη φωνή σου,

γιατί γλυκιά σου είν’ η φωνή

και θελκτική σου η όψη».

15 Πιάστε μας τις αλεπούδες,

τις μικρές αλεπουδίτσες,

που αφανίζουνε τ’ αμπέλια μας

τώρα που είναι πάνω στον ανθό τους.

16 Δικός μου ο αγαπημένος μου

κι εγώ είμαι δική του,

στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του.

17 Πριν να φυσήξει η αύρα η πρωινή

και φύγουν τα σκοτάδια,

γύρισε πίσω, αγαπημένε μου,

γίνε σαν το ζαρκάδι

σαν το μικρό ελαφόπουλοπάνω στου Βέθερ τα βουνά.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/SNG/2-6942cd76d0bed1e54785a74e38f54a6a.mp3?version_id=173—

Νυχτερινοί στοχασμοί

1 Τις νύχτες στο κρεβάτι μου

γύρευα κείνον που αγαπώ.

Τον γύρευα μα δεν τον βρήκα.

2 Θα σηκωθώ και θα γυρίσω όλη την πόλη,

μέσα στους δρόμους, μέσα στις πλατείες,

και θα γυρέψω κείνον που αγαπώ.

Τον γύρεψα μα δεν τον βρήκα.

3 Με συναπάντησαν οι φύλακες

που τριγυρνάνε μες στην πόλη.

«Είδατε τον αγαπημένο μου;» τους ρώτησα.

4 Μόλις τους είχα προσπεράσει

και βρήκα κείνον που αγαπώ.

Τον άδραξα και δε θα τον αφήσω

ώσπου στης μάνας μου το σπίτι να τον φέρω,

στον κοιτώνα εκείνης που με γέννησε.

5 Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνεςέχει ο κάμπος,

μην την ταράξτε, μην αναστατώστε την αγάπη μας

ώσπου μονάχη της να το θελήσει.

Ο ερχομός του γαμπρού

6 Τι να ’ναι τούτο που ανεβαίνει από την έρημο;

Μοιάζει κολόνα από καπνό

μες σε θυμίαμα από σμύρνα και λιβάνι

κι όλες τις σκόνες τις εξωτικές.

7 Να το ανάκλιντρο του Σολομώντα.

Εξήντα ρωμαλέοι άντρες τριγύρω του

απ’ τους πολέμαρχους του Ισραήλ.

8 Κρατούν όλοι τους ξίφος,

μαθημένοι είναι να μάχονται·

είναι καθένας τους ζωσμένος το σπαθί

μην τύχει αιφνίδιο νυχτερινό επεισόδιο.

9 Ο βασιλιάς ο Σολομών έφτιαξε

το θρόνο του το φορητό με ξύλα του Λιβάνου.

10 Τους στύλους του τους έφτιαξε ασημένιους,

τη ράχη του από μάλαμα,

το κάθισμα πορφύρα,

και το απομέσα στολισμένο, ομορφοκέντητο μ’ αγάπη

από τις κόρες της Ιερουσαλήμ.

11 Βγείτε, κορίτσια της Σιών,

και δείτε τον το βασιλιά το Σολομώντα

με το στεφάνι που τον έστεψε η μητέρα του

στου γάμου του τη μέρα,

τη μέρα της ευτυχίας του και της χαράς του.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/SNG/3-90223484a185c774a53c5450639f0792.mp3?version_id=173—

Ύμνος στην ομορφιά της νύφης

1 Τι όμορφη που είσαι αγαπημένη μου,

τι όμορφη που είσαι!

Περιστέρια τα μάτια σου μέσ’ απ’ το πέπλο σου,

ωσάν κοπάδι ερίφια τα μαλλιά σου,

που ροβολάνε από τις ράχες της Γαλαάδ.

2 Τα δόντια σου ωσάν κοπάδι αμνάδες,

που μόλις τις κουρέψαν και τις έπλυναν.

Όλες γεννάνε δίδυμα,

στέρφα δεν βρίσκεται ανάμεσά τους.

3 Τα χείλη σου είναι σαν σειρήτι κόκκινο

και θελκτική η λαλιά σου,

τα μάγουλά σου μέσ’ από το πέπλο σου

σαν δυο μισά ροδιού.

4 Ο τράχηλός σου ορθώνεται καθώς ο πύργος του Δαβίδ,

χτισμένος στρογγυλά για φρούριο

κι από σειρές λιθάρια λαξεμένα·

ασπίδες χίλιες κρέμονται τριγύρω του,

όλες οι ασπίδες των γενναίων ανδρών.

5 Τα δυο σου στήθη είναι σαν δυο νιογέννητα

δίδυμα της ζαρκάδας,

που βόσκουνε στα κρίνα ανάμεσα.

6 Πριν να φυσήξει η αύρα η πρωινή

και φύγουν τα σκοτάδια,

θα πάω στης σμύρνας το βουνό,

στου λιβανιού το λόφο.

7 Ολάκερη είσαι ωραία, αγαπημένη μου,

ψεγάδι δεν σου βρίσκεται!

Προστασία από τους κινδύνους

8 Καλή μου, έλα μαζί μου από το Λίβανο,

έλα απ’ το Λίβανο μαζί μου.

Κατέβα απ’ την κορφή του Αμανά,

απ’ του Σενείρ και του Ερμών τα ύψη,

απ’ τις σπηλιές των λιονταριών

κι απ’ της λεοπάρδαλης τα όρη.

Η γοητεία της αγάπης

9 Με γήτεψες, καλή μου κι αδερφή μου,

μου πήρες την καρδιά με μια ματιά σου,

μ’ ένα μονάχα τίναγμα του κεφαλιού σου.

10 Ο έρωτάς σου μάγεμα, καλή μου κι αδερφή μου.

Πιότερο αξίζει ο έρωτάς σου απ’ το κρασί,

κι η ευωδιά των μύρων σου από τ’ αρώματα όλα.

11 Καθάριο μέλι στάζουνε τα χείλη σου, καλή μου.

μέλι και γάλα βρίσκονται στη γλώσσα σου από κάτω

κι είναι της φορεσιάς σου η οσμή

σαν μύρο του Λιβάνου.

Ο κήπος της αγάπης

12 Κλεισμένο περιβόλι εσύ, καλή μου κι αδερφή μου,

κλεισμένο περιβόλι

κι εφτασφράγιστη πηγή.

13 Τα νέα βλαστάρια σου παράδεισος από ροδιές

με τους καρπούς τους πιο εκλεκτούς,

αγριοστάφυλα και νάρδος.

14 Νάρδος και κρόκος, αρωματικό καλάμι και κανέλα

κι όλα τα λιβανόδεντρα, σμύρνα κι αλόη

κι όλα τα πιο καλά φυτά,

που δίνουνε τα τέλεια βάλσαμα.

15 Βρύση των περβολιών,

πηγή τρεχούμενων νερών

και ρυάκια που αναβρύζουν απ’ το Λίβανο.

16 Σήκω βοριά κι έλα νοτιά,

φυσήξτε μες στον κήπο μου

να ξεχυθούν τα μύρα του.

Ας έρθει ο καλός μου στο περβόλι του

και τους εξαίσιους ας γευτεί καρπούς του.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/SNG/4-de0fb56ddfeccddd862b5821183150e1.mp3?version_id=173—

1 Μπαίνω μες στο περβόλι μου, καλή μου κι αδερφή μου,

τρυγώ τη σμύρνα μου, τρυγώ τ’ αρώματά μου·

γεύομαι την κερήθρα μου αντάμα με το μέλι μου

και το κρασί μου πίνω με το γάλα μου μαζί.

Φίλοι μου, φάτε, πιείτε

και μεθύστε απ’ αγάπη!

Νυχτερινοί στοχασμοί

2 Εγώ κοιμόμουν, μα ξαγρύπνα μου η καρδιά.

Άκου, χτυπάει ο αγαπημένος μου και λέει:

«Καλή μου, άνοιξέ μου, κι αδερφή μου,

περιστεράκι μου και λατρευτή μου,

γιατί η δροσιά σκέπασε το κεφάλι μου

κι οι βραδινές σταλαγματιές νοτίσαν τα μαλλιά μου».

3 «Έβγαλα το χιτώνα μου·

τώρα ξανά πρέπει

να τον φορέσω.

Τα πόδια μου τα έπλυνα·

τώρα ξανά πρέπει

να λερωθούν».

4 Άπλωσε ο αγαπημένος μου το χέρι του

μέσ’ απ’ της θύρας μου τη χαραμάδα

κι αναταράχτηκαν τα σπλάχνα μου γι’ αυτόν.

5 Σηκώθηκα ν’ ανοίξω στον καλό μου

και σμύρνα στάλαζε απ’ τα χέρια μου,

κι από τα δάχτυλά μου σμύρνα ρέουσα

στης κλειδωνιάς απάνω τη λαβή.

6 Άνοιξα στον αγαπημένο μου,

μα ο καλός μου είχε φύγει.

Λαχτάρησα ν’ ακούσω τη λαλιά του.

Τον αναζήτησα και δεν τον βρήκα.

Του φώναξα κι αυτός δε μ’ αποκρίθηκε.

7 Με συναπάντησαν οι φύλακες

που τριγυρνάνε μες στην πόλη·

με χτύπησαν, με πλήγωσαν,

μου βγάλανε το πέπλο μου

εκείνοι που στα τείχη είναι φρουροί.

Η νύφη ζητάει βοήθεια

8 Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνες έχει ο κάμπος,

αν τον καλό μου βρείτε, να του πείτε

ότι πεθαίνω απ’ της αγάπης την πληγή.

9 Τι έχει τάχα ο καλός σου πιότερο

από έναν άλλο αγαπημένο,

εσύ, μες στις γυναίκες η ομορφότερη;

Τι έχει τάχα ο καλός σου πιότερο

από έναν άλλο αγαπημένο,

ώστε να μας ξορκίζεις με τον τρόπο αυτό;

10 Ο αγαπημένος μου είναι άσπρος κι είναι ρόδινος

και ξεχωρίζει μέσα σε μυριάδες.

11 Η κεφαλή του είναι καθάριο μάλαμα

και τα μαλλιά του χουρμαδιάς κλαδιά, μαύρα σαν το κοράκι.

12 Τα μάτια του, καθώς τα περιστέρια

στις όχθες των ρυακιών·

λούζονται μες στο γάλα,

κάθονται δίπλα στο νερό.

13 Τα μάγουλά του είναι πρασιές μυριστικά,

βραγιές λουλούδια ευωδιασμένα,

τα χείλη του είναι κρίνα

που στάζουν σμύρνα ρέουσα.

14 Βέργες χρυσές τα χέρια του,

με της Θαρσείς πετράδια στολισμένα·

τεχνουργημένο η κοιλιά του ελεφαντόδοντο

ζαφείρια σκεπασμένο.

15 Οι κνήμες του κολόνες αλαβάστρινες

σε χρυσαφένια βάθρα στηριγμένες.

Η όψη του καθώς ο Λίβανος,

έξοχος σαν τους κέδρους.

16 Τό στόμα του είναι γλύκα μοναχή

και μυριοπόθητη ολάκερη η ύπαρξή του.

Τέτοιος ο αγαπημένος μου

και τέτοιος ο καλός μου,

κοπέλες της Ιερουσαλήμ.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/SNG/5-11f707307902e90fc703986ac66242bb.mp3?version_id=173—

1 Πού πήγε ο αγαπημένος σου,

εσύ, μες στις γυναίκες η ομορφότερη;

Ποιον δρόμο πήρε ο αγαπημένος σου

ώστε να τον γυρέψουμε μαζί σου;

2 Ο αγαπημένος μου κατέβηκε στον κήπο του,

στα ευωδιαστά παρτέρια,

για να βοσκήσει μες στους κήπους το κοπάδι του

και να μαζέψει κρίνα.

3 Του αγαπημένου μου είμ’ εγώ

κι ο αγαπημένος μου δικός μου.

Στα κρίνα ανάμεσα βοσκάει το κοπάδι του.

«Καλή μου, είσαι ωραία…»

4 Καλή μου, είσαι ωραία όπως η Θίρσα,

χαριτωμένη όπως η Ιερουσαλήμ

και τρομερή καθώς στρατιές με φλάμπουρα.

5 Πάρε από πάνω μου τα μάτια σου

γιατί μ’ αναστατώνουν.

Ωσάν κοπάδι ερίφια τα μαλλιά σου,

που ροβολάνε από τις ράχες της Γαλαάδ.

6 Τα δόντια σου ωσάν κοπάδι αμνάδες,

που τωραδά τις πλύναν κι ανεβαίνουνε·

όλες γεννάνε δίδυμα,

στέρφα δεν βρίσκεται ανάμεσά τους.

7 Τα μάγουλά σου μέσ’ από το πέπλο σου

σαν δυο μισά ροδιού.

8 Εξήντα είν’ οι βασίλισσες

κι ογδόντα οι παλλακίδες

κι αμέτρητες οι κοπελιές.

9 Μια και μοναδική ’ναι η περιστέρα μου,

η λατρευτή μου,

της μάνας της μονάκριβη

και διαλεχτή εκεινής που την εγέννα.

Οι κοπελιές την είδαν και την καλοτύχισαν,

οι παλλακίδες κι οι βασίλισσες,

και την παινέψαν.

10 Ποια είν’ ετούτη που ξεπροβάλλει

σαν την αυγή,

ωραία σαν τη σελήνη,

ακτινοβόλα σαν τον ήλιο

και τρομερή καθώς στρατιές με φλάμπουρα;

Προσμονή

11 Στον κήπο με τις καρυδιές κατέβηκα

να δω το χλόισμα της κοιλάδας,

να δω αν βλάστησε τ’ αμπέλι,

αν λουλουδίσαν οι ροδιές.

12 Δεν ξέρω πώς, μα τον εαυτό μου πια δεν τον κατέχω,

μ’ όλο που από ευγενική κατάγομαι γενιά.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/SNG/6-2f5d394948ecedae9b0d4c896e3f7af0.mp3?version_id=173—

Γαμήλιος χορός

1 Γύρισε γύρω γύρω,

γύρισε, Σουλαμίτισσα,

γύρισε να σε καμαρώσουμε!

Τι έχετε στη Σουλαμίτισσα να δείτε

καθώς χορεύει τον κυκλοτερή

χορό των στρατοπέδων;

2 Τι όμορφα που ’ναι τα βήματά σου

με τα σανδάλια σου,

αρχοντογεννημένη!

Είν’ η καμπύλη των μηρών σου περιδέραιο

από τεχνίτη χέρια σμιλεμένο.

3 Ο κόλπος σου κρατήρας τορνευτός,

και το κρασί το ευωδιαστό δεν του απολείπει.

Είν’ η κοιλιά σου θημωνιά σταριού

φραγμένη ολόγυρα με κρίνα.

4 Τα στήθη σου τα δυο σαν δυο ελαφόπουλα,

δίδυμα ζαρκαδάκια.

5 Ο τράχηλός σου πύργος από φίλντισι,

τα μάτια σου σαν της Εσεβών τις στέρνες

κοντά στην πύλη Βαθ-Ραβίμ,

η μύτη σου σαν πύργος του Λιβάνου

αντίκρυ από τη Δαμασκό.

6 Η κεφαλή σου σαν τον Κάρμηλο υψώνεται

και τα χυτά σου τα μαλλιά σαν την πορφύρα,

κι ο βασιλιάς στα κύματά τους δέσμιος.

Η ολοκλήρωση της αγάπης

7 Τι όμορφη που είσαι και τι θελκτική

μέσα στα χάδια, αγάπη μου!

8 Μοιάζει η κορμοστασιά σου με το φοίνικα,

τα στήθη σου τσαμπιά χουρμάδες.

9 Είπα: «Θ’ ανέβω απά’ στο φοίνικα

τα βάγια του θα πιάσω,

θα γίνουνε τα στήθη σου σαν τα σταφύλια του αμπελιού,

και της ανάσας σου η οσμή μοσκοβολιά από μήλα.

10 Το στόμα σου θα γίνει

σαν το εξαίσιο το κρασί…»

«…Κρασί οπού κυλάει γλυκά

μόνο για τον αγαπημένο μου,

και βρέχει του τα χείλη και τα δόντια».

«Σ’ εκείνον μόνο ανήκω»

11 Δική του είμ’ εγώ του αγαπημένου μου

κι εκείνου η λαχτάρα είναι για μένα!

12 Έλα κι ας βγούμε στα χωράφια, αγαπημένε μου,

ας την περάσουμε τη νύχτα στα χωριά,

13 κι ας πάμε ξημερώματα στ’ αμπέλια

να δούμε αν βλάστησαν τα κλήματα,

του σταφυλιού ο ανθός αν άνοιξε,

αν λουλουδίσαν οι ροδιές.

Εκεί τον έρωτά μου θα σου δώσω.

Πρόσκληση

14 Οι μανδραγόρες χύνουν το άρωμά τους,

καρποί εξαίσιοι, νέοι και παλιοί,

μπροστά στη θύρα μας,

που τους έχω για σένα, αγαπημένε μου, φυλάξει.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/SNG/7-b551149c793fe3e95fb026123093af35.mp3?version_id=173—

Ανεκπλήρωτη επιθυμία

1 Γιατί να μην είσ’ αδερφός μου,

να ’χεις της μάνας μου θηλάσει τους μαστούς!

Τότε θα σ’ έβρισκα έξω και θα σε φιλούσα

και κανενός δε θα ’χα την καταφρόνεση.

2 Θα σε οδηγούσα και θα σ’ έφερνα

στης μάνας μου το σπίτι,

κι εκεί θα με δασκάλευες.

Κρασί μοσχάτο θα σε πότιζα

κι απ’ των ροδιών μου το χυμό να πιεις.

3 Το αριστερό του χέρι κάτω απ’ το κεφάλι μου

και το δεξί του με κρατάει στην αγκαλιά του.

4 Σας εξορκίζω, κόρες της Ιερουσαλήμ,

σ’ όσα ζαρκάδια κι ελαφίνεςέχει ο κάμπος,

μην την ταράξτε μην αναστατώστε την αγάπη μας

ώσπου μονάχη της να το θελήσει.

5 Ποια είν’ ετούτη που ανεβαίνει από την έρημο

στου αγαπημένου της το μπράτσο ακουμπισμένη;

Η φλόγα της αγάπης

Κάτω από τη μηλιά σε ξύπνησα,

εκεί που κοιλοπόνεσε για σένα η μάνα σου,

εκεί που σ’ έφερε στο φως

εκείνη που σ’ εγέννα.

6 Βάλε με σαν σφραγίδα στην καρδιά σου,

βούλαπάνω στο μπράτσο σου.

Γιατ’ είναι δυνατή σαν θάνατος η αγάπη,

σκληρό καθώς ο άδης το πάθος το αγαπητικό.

Οι φλόγες της φλόγες φωτιάς,

άγριο αστροπελέκι.

7 Πλήθος νερά να σβήσουν την αγάπη δεν μπορούν

κι ούτε μπορούν ποτάμια να την πνίξουν.

Αν κάποιος του σπιτιού του

όλα τα πλούτη έδινε

για ν’ αγοράσει αγάπη,

άλλο από καταφρόνια δε θα κέρδιζε.

Η ανησυχία των αδερφών της νύφης

8 Έχουμε μια αδερφή κι είναι μικρή,

τα στήθη της δε σπάργωσαν ακόμη.

Γι’ αυτήν την αδερφή μας τι θα κάνουμε

όταν θα ’ρθεί ο καιρός να παντρευτεί;

9 Αν είναι τείχος, θα της χτίσουμε

επάλξεις ασημένιες για στεφάνι της.

Θα τη σφαλίσουμε, αν είναι πύλη,

με τάβλες κέδρινες.

10 Εγώ είμαι τείχος και σαν πύργοι είναι τα στήθη μου,

αλλά το ξέρει εκείνος πως του παραδόθηκα

γυρεύοντας ειρήνη.

Ο γαμπρός πιο ευτυχής κι από το Σολομώντα

11 Ο Σολομών είχε αμπέλι στη Βάαλ-Αμών

και σε δραγάτες το ’δωσε.

Κι είχε να δίνει ο καθείς για τον καρπό

χίλια ασημένια σίκλα.

12 Το αμπέλι μου που είναι δικό μου

το φυλάω εγώ.

Δικοί σου Σολομώντα οι χίλιοι σίκλοι,

και διακόσιοι για κείνους

που δραγατεύουν τον καρπό.

Το κάλεσμα της αγάπης

ΕΚΕΙΝΟΣ

13 Εσύ που στα περβόλια κατοικείς,

οι σύντροφοι στήνουν αυτί

ν’ ακούσουν τη φωνή σου.

Κάνε να την ακούσω ως κι εγώ.

14 Τρέξε, αγαπημένε μου, και φύγε!

Γίνε ζαρκάδι και μικρό ελαφόπουλο

στα κορφοβούνια πάνω,

’κει που φυτρώνουν τ’ αρωματικά φυτά.

—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/SNG/8-3d2822af7ff8d285e3c626c2800ea874.mp3?version_id=173—