Προσευχή ενός ανθρώπου μπροστά στον κίνδυνο του θανάτου
1 Του Δαβίδ.
Σ’ εσένα, Κύριε, φωνάζω,
βράχε μου,
αδιάφορος μη μου σταθείς.
Αν δεν μου αποκριθείς θα ’μαι όμοιος
μ’ εκείνους που τους κατεβάζουνε στον τάφο.
2 Άκουσε τη φωνή μου όταν σου δέομαι,
όταν βοήθεια σου ζητώ·
όταν τα χέρια μου υψώνω
στον άγιο σου ναό.
3 Μη με πάρεις κι εμένα μαζί με τους ασεβείς,
μ’ όσους πράττουνε την ανομία·
που φιλικά μιλάνε στον πλησίον τους,
μα έχουν στην καρδιά τους την κακία.
4 Όμοια δώσ’ τους μ’ ό,τι πράξανε·
όπως ήταν οι πονηρές τους πράξεις,
τα ίδια τους τα έργα·
την ανταπόδοση που τους αξίζει δώσε τους.
5 Γιατί δεν κατανόησαν τις πράξεις του Κυρίου
τα έργα του που έκαμε·
θα τους ρημάξει
και δε θα τους επανορθώσει πια.
6 Ευλογημένος να ’ναι ο Κύριος
που άκουσε της δέησής μου τη φωνή.
7 Ο Κύριος ενίσχυσή μου και προστασία μου,
σ’ αυτόν έλπισε η καρδιά μου!
Βρήκα βοήθεια κι αναγάλλιασα,
με το τραγούδι μου θα τον ευχαριστήσω.
8 Ο Κύριος είναι του λαού του δύναμη·
κι εγγυητής αυτός της σωτηρίας του εκλεκτού του.
9 Σώσε, Κύριε, το λαό σου
και τους δικούς σου ευλόγησε!
Γίνε τους οδηγός
και δείχνε τους αιώνια το δρόμο.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/28-63f8990f0a19df45c341212cf886eba5.mp3?version_id=173—