Στον άνθρωπο που στηρίζεται στα πλούτη του
1 Στον πρωτοψάλτη· Μασχίλτου Δαβίδ.
2 Την εποχή που ήρθε στο Σαούλ ο Δωέγ ο Εδωμίτης και του κατέδωσε το Δαβίδ, ότι κρυβόταν στο σπίτι του Αχιμέλεχ.
3 Γιατί καυχιέσαι, δυνατέ, για το κακό;
Η καλοσύνη του Θεού υπάρχει όλη μέρα.
4 Κακία μελετά η γλώσσα σου,
δολερή σαν μαχαίρι κοφτερό,
μάστορας είσαι στην απάτη.
5 Αντί για το καλό,
το κακό αγάπησες,
αντί για την ευθύτητα το ψέμα.
(Διάψαλμα)
6 Όλα τα λόγια της φθοράς τ’ αγάπησες·
τη γλώσσα της απάτης.
7 Για τούτο και θα σε γκρεμίσει
για πάντα ο Θεός,
θα σε τραβήξει
κι έξω θα σε πετάξει απ’ τη σκηνή του·
και θα σε ξεριζώσει από τη χώρα της ζωής.
(Διάψαλμα)
8 Οι δίκαιοι θα τα δουν αυτά
και θα τους πιάσει τρόμος·
ύστερα θα γελάσουνε μαζί σου και θα πουν:
9 «Να, ο άνθρωπος που δεν έβαλε
για στήριγμά του το Θεό,
αλλά έλπισε στον άφθονό του πλούτο·
νιώθει ισχυρός με τις απάτες του».
10 Αλλά εγώ σαν την ελιά
που θάλλει στον οίκο του Θεού·
έλπισα στου Θεού το έλεος,
αιώνια και παντοτινά.
11 Αιώνια θα σε υμνολογώ, Θεέ,
για όλα όσα έκανες·
μπροστά σ’ εκείνους που σου μένουνε πιστοί
θα διακηρύττω πόσο είσαι καλός.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/52-afdecd3fe89025375195c117be3e712e.mp3?version_id=173—