Μέσα στη θλίψη αναθυμάμαι τα θαυμαστά σου έργα
1 Για τον πρωτοψάλτη· όπως ο Ιεδουθούν.Ψαλμός του Ασάφ.
2 Φωνάζω στο Θεό και κράζω·
φωνάζω στο Θεό και θα μ’ ακούσει.
3 Στης θλίψης μου τη μέρα ζήτησα τον Κύριο·
τη νύχτα ήταν τα χέρια μου απλωμένα
και δεν κουράστηκαν·
αρνήθηκε η ψυχή μου να παρηγορηθεί.
4 Θυμάμαι το Θεό κι αναστενάζω·
σκέφτομαι και λιγοψυχώ.
(Διάψαλμα)
5 Κράτησες άγρυπνα των ματιών μου τα βλέφαρα·
αναστατώθηκα και να μιλήσω δεν μπορώ.
6 Μέρες στοχάστηκα παλιές,
αιώνες, χρόνια·
7 θυμήθηκα και συλλογίστηκα,
μέσα στη νύχτα αναρωτιόμουν
και σκεφτόμουνα:
8 Αιώνια θα μας απορρίπτει ο Κύριος;
δε θα μας είναι πια ευνοϊκός;
9 Σταμάτησε για πάντα η αγάπη του
ή έληξε η επαγγελία του για όλες τις γενιές;
10 Λησμόνησε τους οικτιρμούς του ο Θεός;
Απάνω στην οργή του
μήπως τα σπλάχνα του έκλεισε;
(Διάψαλμα)
11 Κι είπα: «Αυτό είναι το πλήγμα μου:
πως άλλαξε η εύνοια του Υψίστου».
12 Αναπολώ τ’ αξιοθαύμαστά σου έργα, Κύριε,
αναθυμάμαι από παλιά τα θαύματά σου.
13 Στοχάζομαι όλα τα έργα σου·
και μελετώ τ’ ανδραγαθήματά σου.
14 Θεέ,
άγια είναι η κάθε σου ενέργεια·
ποιος Θεός είναι μέγας σαν το Θεό μας;
15 Εσύ ’σαι ο Θεός που κάνεις θαύματα·
γνώρισαν οι λαοί τη δύναμή σου.
16 Με την ισχύ σου το λαό σου λύτρωσες·
τους απογόνους του Ιακώβ και του Ιωσήφ.
(Διάψαλμα)
17 Σε είδαν τα νερά, Θεέ,
τα νερά σε είδαν και φοβήθηκαν
κι οι άβυσσοι ταράχτηκαν.
18 Κατακλυσμός νερών απ’ τα πυκνά τα σύννεφα,
βροντή έδωσαν τα νέφη
κι οι αστραπές σου σκόρπισαν παντού.
19 Η φωνή της βροντής σου
μες στον ανεμοστρόβιλο·
φώτισαν οι αστραπές την οικουμένη,
κλονίζεται και τρέμει η γη.
20 Μέσ’ απ’ τη θάλασσα είναι ο δρόμος σου,
τα μονοπάτια σου στην πλημμύρα·
αλλά τα ίχνη σου δε φάνηκαν.
21 Οδήγησες καθώς κοπάδι το λαό σου
με του Μωυσή το χέρι και του Ααρών.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/77-9809979d711725e41fbac88908fc2fc7.mp3?version_id=173—