Η δόξα του Θεού και η μεγαλοσύνη του ανθρώπου
1 Στον πρωτοψάλτη, όπως το γκιττίθ.Ψαλμός του Δαβίδ.
2 Δέσποτα, Κύριέ μας,
πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου
σ’ ολόκληρη τη γη!
Τη δόξα σου ως τους ουρανούς θα ψάλλω.
3 Την κραυγή των μικρών και των ανίσχυρων
την κάνεις δύναμη εναντίον των εχθρών σου,
ώστε να βουβαθεί ο εχθρός κι ο διώκτης τους.
4 Όσες φορές βλέπω στους ουρανούς σου
–έργα της αξιοσύνης σου–
τ’ αστέρια, τη σελήνη,
που εσύ τα στέριωσες,
αναλογίζομαι:
5 Τι τάχα είν’ ο άνθρωπος
ώστε να τον φροντίζεις;
ο κάτοικος της γης
ώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν;
6 Τον έκανες ωστόσο
λίγο μικρότερο από σένα·
με δόξα τον στεφάνωσες και με τιμή.
7 Κύριο τον έκανες πάνω στα πλάσματά σου,
όλα στην εξουσία του τα ’δωσες.
8 Όλα τα πρόβατα, τα βόδια,
ακόμη και τα ζώα τ’ άγρια,
9 τ’ ουρανού τα πετούμενα,
της θάλασσας τα ψάρια
κι αυτά που πλέουν στους δρόμους των νερών.
10 Δέσποτα, Κύριέ μας,
πόσο είναι θαυμαστή η ύπαρξή σου
σ’ ολόκληρη τη γη!
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/8-9a60bbfe60d95920c473b0bf0deac7bf.mp3?version_id=173—