Προσευχή του βασιλιά
1 Του Δαβίδ.
Ευλογημένος να ’σαι, Κύριε,
εσύ, ο βράχος μου·
τα χέρια μου γυμνάζεις
για τη μάχη,
τα δάχτυλά μου για τον πόλεμο.
2 Προστάτη μου κι οχύρωμά μου,
κάστρο μου κι ελευθερωτή μου,
ασπίδα μου, κοντά σου είμ’ ασφαλής·
σ’ εμένα τους λαούςθα υποτάξεις.
3 Κύριε, τι είν’ ο άνθρωπος
ώστε να τον φροντίζεις;
ο κάτοικος της γης
ώστε να νοιάζεσαι γι’ αυτόν;
4 Ο άνθρωπος μοιάζει με πνοή·
και σαν τη φευγαλέα σκιά
οι μέρες της ζωής του.
5 Κύριε, τα ουράνια σου χαμήλωσέ τα
και κατέβα·
άγγιξε τα βουνά
και θ’ αναδώσουνε καπνό.
6 Στείλε αστραπές
και τους εχθρούς μου σκόρπισε·
ρίξε τα βέλη σου
σύγχυση να τους φέρεις.
7 Στείλε τη δύναμή σου από ψηλά,
γλίτωσέ με και σώσε με
απ’ την πλημμύρα,
από την εξουσία των ξένων.
8 Που λέει το στόμα τους ψευτιές,
ακόμα κι όταν το δεξί τους χέρι
υψώνουνε για να ορκιστούν.
9 Για σένα, Θεέ, θα ψάλω
καινούρια ωδή.
Με άρπα δεκάχορδη
θα παίξω μουσική
για σένα,
10 που βοηθάς τους βασιλιάδες να νικούν
και που γλιτώνεις το Δαβίδ, το δούλο σου,
από κακή σπαθιά.
11 Γλίτωσέ με και σώσε με
από την εξουσία των ξένων,
που λέει το στόμα τους ψευτιές,
ακόμα κι όταν το δεξί τους χέρι
υψώνουνε για να ορκιστούν.
12 Ας είναι οι γιοι μας σαν νιοφυτεμένα δέντρα,
που από μικρά ολόισια ψηλώνουνε
χωρίς εμπόδια.
Ας είναι οι θυγατέρες μας ωραίες και γερές,
καθώς οι σκαλιστές κολόνες
οπού κοσμούν τ’ ανάκτορα.
13 Ας είν’ οι αποθήκες μας
γεμάτες αγαθά κάθε λογής·
και σε χιλιάδες και μυριάδες ας πληθαίνουν
τα πρόβατά μας στα βοσκοτόπια μας.
14 Ας είναι καρπερές οι αγελάδες μας,
χωρίς θανατικά κι αποβολές·
και θρηνωδίες ας μην ηχήσουν
στις πλατείες μας.
15 Μακάριος είν’ ο λαός
που του συμβαίνουν όλ’ αυτά!
Μακάριος είν’ ο λαός,
που ’χει τον Κύριο Θεό του!
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/PSA/144-31c20fd5e7f2cbcd7694292addec824d.mp3?version_id=173—