Πού είναι η σοφία;
1 Τα ορυχεία είναι γνωστά όπου το ασήμι βγαίνει,
τα μέρη όπου το χρυσάφι καθαρίζεται.
2 Βγάζει ο άνθρωπος τον σίδηρο απ’ το χώμα
και λιώνει από την πέτρα το χαλκό.
3 Στις σκοτεινές στοές των ορυχείων φέρνει φως
κι αναζητάει μέσα στης γης τα έγκατα το πέτρωμα,
στην αφεγγιά και στο βαθύ σκοτάδι.
4 Ανοίγει σήραγγες από τον κόσμο μακριά,
σ’ άγνωστα για τους ταξιδιώτες μέρη
και με σκοινιά κρέμεται στο κενό.
5 Η γη απ’ όπου βγαίνει το ψωμί
ανασκαλεύεται μέσα στα βάθη της,
λες και την πέρασε φωτιά.
6 Ζαφείρια έχουν οι πέτρες της
και σκόνη από χρυσάφι.
7 Τα μονοπάτια της αυτά δεν τα γνωρίζουνε τ’ αρπαχτικά πουλιά·
και μάτι γερακιού δεν τα ’δε.
8 Περήφανα θηρία δεν τα πάτησαν,
δεν τα περπάτησε λιοντάρι.
9 Μονάχα ο άνθρωπος χτυπάει το γρανιτένιο βράχο
κι αναποδογυρίζει
απ’ τα συθέμελά τους τα βουνά.
10 Στοές ανοίγει μες στους βράχους
κι ανακαλύπτει κάθε τι πολύτιμο το μάτι του.
11 Φράζει τις διαρροές στα υπόγεια ρεύματα
και ό,τι κρύβεται εκεί
στο φως το φέρνει.
12 Μα, τη σοφία πού μπορεί κανένας να τη βρει;
και πού να βρίσκεται η πηγή της φρόνησης;
13 Ο άνθρωπος δεν ξέρει την αξία της·
δε βρίσκεται στων ζωντανών τη χώρα.
14 Λέει ο απύθμενος ωκεανός:
«Δεν την έχω εγώ».
Κι η θάλασσα κι εκείνη λέει:
«Δε βρίσκεται σ’ εμένα».
15 Δε γίνεται ν’ αγοραστεί
με καθαρό χρυσάφι
ούτε και με καντάρια ασήμι να αποκτηθεί.
16 Δεν μπορεί σε αξία να συγκριθεί
με το χρυσάφι της Οφείρ,
ούτε με τον πολύτιμο τον όνυχα και το ζαφείρι.
17 Ούτε χρυσάφι ούτε γυαλί
μπορεί σε αξία να τη φτάσει·
με χρυσαφένιο τάσι
δεν μπορεί ν’ ανταλλαχθεί.
18 Κοράλλια, αν πεις, και κρύσταλλα
δε λογαριάζονται.
Πιότερο αξίζει η σοφία, παρά πολύτιμα μαργαριτάρια.
19 Δε φτάνει την αξία της το αιθιοπικό τοπάζι
και με το καθαρό χρυσάφι δε συγκρίνεται.
20 Λοιπόν, από πού έρχεται η σοφία;
πού βρίσκεται η φρόνηση;
21 Κρύβεται απ’ τα βλέμματα όλων των ζωντανών,
ακόμα κι από τ’ ουρανού τα πετεινά ξεφεύγει.
22 Ο θάνατος κι ο άδης λένε:
«Μονάχα η φήμη της στ’ αυτιά μας
έχει φτάσει».
23 Μόνο ο Θεός το δρόμο της γνωρίζει
και ξέρει αυτός πού η σοφία βρίσκεται.
24 Γιατί εκείνος βλέπει ως και τα πέρατα της γης
κι όλα κάτω απ’ τον ουρανό
τα διακρίνει.
25 Όταν έδινε αυτός στον άνεμο το βάρος του
και των νερών καθόριζε τον όγκο,
26 όταν τους νόμους όριζε για τη βροχή
και για τον κεραυνό χάραζε δρόμο,
27 τότε είδε τη σοφία και την αξιολόγησε,
την αναγνώρισε για θησαυρό
και να μείνει τη δέχτηκε μαζί του.
28 Κατόπιν ο Θεός είπε στον άνθρωπο:
«Ο σεβασμός στον Κύριο
αυτό είν’ η σοφία
και του κακού η αποφυγή
είναι η φρόνηση».
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/JOB/28-06912c5cee654b872810a585731fe43d.mp3?version_id=173—