Δοξαστικό άσμα για την ευμένεια του Κυρίου
1 Εσύ είσαι ο Θεός μου, Κύριε,
εσένα υμνώ, δοξάζω τ’ όνομά σου,
γιατί έκανες έργα θαυμαστά.
Οι προαιώνιες βουλές σου
εκπληρώθηκαν όλες πιστά.
2 Σωρό λιθάρια έκανες την πόλη,
έγιν’ ερείπια η οχυρωμένη πόλη.
Των εχθρών η ακρόπολη δεν είναι πόλη πια,
ποτέ δε θα ξαναχτιστεί.
3 Γι’ αυτό ένας ισχυρός λαός θα σε δοξάσει,
η πόλη θα σε φοβηθεί των βίαιων εχθρών.
4 Έγινες καταφύγιο των ταπεινών,
των δύστυχων καταφυγή μες στην απόγνωσή τους,
στέγαστρο για την καταιγίδα,
απόσκιο για τον καύσωνα,
γιατί η μανία των τυράννων
είναι σαν χειμωνιάτικη νεροποντή,
5 σαν καύσωνας σε γη φρυγμένη.
Πνίγεις, εσύ των αλαζόνων το θόρυβο.
Όπως τον καύσωνα μετριάζει του σύννεφου η σκιά,
έτσι τις θριαμβευτικές κραυγές
σταματάς των τυράννων.
Το συμπόσιο της σωτηρίας
6 Ο Κύριος του σύμπαντος θα ετοιμάσει
πάνω στο όρος Σιών για όλους τους λαούς
συμπόσιο με τα πιο νόστιμα εδέσματα,
συμπόσιο με εκλεκτά κρασιά, λαγαρισμένα.
7 Εκεί, απάνω στο βουνό, θα καταργήσει το πένθιμο πέπλο,
που όλους σκεπάζει τους λαούς,
το νεκρικό σεντόνι, που όλα σκεπάζει τα έθνη.
8 Θα καταργήσει το θάνατο για πάντα.
Και θα σφουγγίσει ο Κύριος, ο Θεός τα δάκρυα
σ’ όλα τα πρόσωπα·
και θα εξαλείψει του λαού του τη ντροπή,
σ’ όλη τη γη.
Το είπε ο Κύριος ο ίδιος.
9 Τη μέρα εκείνη θε να πουν:
«Αυτός είν’ ο Θεός μας,
σ’ αυτόν ελπίσαμε και μας έσωσε.
Αυτός είναι ο Κύριος,
σ’ αυτόν ελπίσαμε.
Τώρα ας χαρούμε κι ας πανηγυρίσουμε
γιατί αυτός μας σώζει.
Το τέλος της Μωάβ
10 Το χέρι του Κυρίου θα προστατεύει αυτό το όρος. Ο λαός της Μωάβ όμως θα ποδοπατηθεί στη χώρα του, όπως ποδοπατιέται το άχυρο στο λάκκο της κοπριάς.
11 Εκεί τα χέρια του θ’ απλώνει σαν τον κολυμβητή για να επιπλεύσει, αλλά ο Κύριος θα ταπεινώσει την αλαζονεία του, παρ’ όλα των χεριών του τα τεχνάσματα.
12 Τα ψηλά οχυρώματα των τειχών του θα τα χαλάσει· θα τα γκρεμίσει και θα τα κάνει ένα με τη γη.
—https://api-cdn.youversionapi.com/audio-bible-youversionapi/31/32k/ISA/25-301aa5b480203047cf27165549594d8e.mp3?version_id=173—